A.TAHILLAR
Buğday: Çimlenme döneminde serin ve nemli hava, olgunlaşma döneminde ise sıcaklık ve kuraklık istemektedir. En çok İç Anadolu Bölgesinde yetiştirilir. Bu bölgeyi Marmara, Akdeniz ve Ege Bölgesi takip eder. Karadeniz ve Doğu Anadolu Bölgesinde yüksek yerlerde görülen sürekli yağış sebebiyle buğday yetişmemektedir.
Mısır: Hem yetişme hem de olgunlaşma döneminde bol su ister. Sulama olanaklarına sahip ya da yaz yağışlarının bol olduğu yerlerde yetişir. Bu nedenle en çok Akdeniz ve Karadeniz bölgelerinde yetişmektedir. Karadeniz bölgesinde doğal tarım ürünü olmasına rağmen, sanayi amaçlı üretimden dolayı en çok Akdeniz'de üretilir.
Pirinç: Yetişme döneminde bol su ve sıcaklığa ihtiyaç duyar. Genelde akarsu boylarında üretimi yapılmaktadır. Ülkemizde en fazla Marmara, Karadeniz ve Akdeniz bölgelerinde yetiştirilir.
B. BAKLAGİLLER
Fasulye: Sulama imkanına sahip ve çok fazla yükseltisi olmayan her yerde tarımı yapılabilir. Ülkemizde en çok İç Anadolu bölgesinde, daha sonra da Karadeniz ve Akdeniz'de yaygın üretimi yapılır.
Mercimek: Yetişme döneminde yağış ve olgunlaşma döneminde de sıcaklık/kuraklığa ihtiyaç duyar. Daha çok iç bölgelerde yetiştirilir. Kırmızı mercimek en çok Güneydoğu Anadolu, yeşil mercimekse İç Anadolu bölgesinde yetiştirilir. Nem ihtiyacı en az olan baklagildir.
Nohut: Kurak bölge bitkisi olan nohut, yetişme döneminde yağış, olgunlaşma döneminde de aynı mercimek gibi sıcaklık/kuraklık ister. En fazla İç Anadolu bölgesinde yetiştirilir.
C. SANAYİ ÜRÜNLERİ
Pamuk: Yetişme döneminde sulama veya yağış, olgunlaşma döneminde ise sıcaklık/kuraklık istemektedir. Ülkemizde üretim sıralaması olarak Ege'nin çöküntü ovaları başta olmak üzere, Akdeniz'de Çukurova ve Amik Ovaları ve Güneydoğu Anadolu bölgelerini söyleyebiliriz.
Şeker Pancarı: Yetişme dönemind neme ihtiyaç duyar. Ülkemizde en çok İç Anadolu bölgesinde yetiştirilir.
Çay: Güneş ışığını sevmeyen çay en çok Doğu Anadolu bölgesinde yetişmektedir. Şeker pancarıyla ortak özelliği toplandıktan sonra hemen işlenmesi gerekliliğidir. Bu nedenle fabrikaları, üretim yerlerine yakın olur.
Tütün: Kıraç arazide yetişen tütün, büyüme döneminde bol su ister. Ege Bölgesi, tütün üretiminde başı çekmektedir.
D. YAĞ BİTKİLERİ
Yer Fıstığı: Üretimin büyük kısmı Akdeniz bölgesinde yapılmaktadır. Başta İçel olmak üzere, Adana, Hatay, Antalya ve Kahramanmaraş ovalarında üretimi yapılır.
Susam: Yıllık üretimi az olan susam, Ege bölümünde, Güney Marmara ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde yetiştirilir.
Ayçiçeği: Yetişme döneminde yağış ve olgunlaşma döneminde bol güneş isteyen ayçiçeği, yağışın yetersiz olduğu yerlerde sulamaya gereksinim duyar. Ülkemizde en çok Marmara Bölgesi'nde yetiştirilir.
Zeytin: Kışları ılık ve yağışlı, yazları sıcak ve kurak bölgeleri seven zeytin, Akdeniz ikliminin olduğu yerlerde görülür. Zeytinin üretim alanları da Güney Marmara, Ege ve Akdeniz'in kıyı bölgeleridir. Soğuğa dayanıklı olmadığından iç bölgelerde yetiştirilmez.
E. MEYVELER
Üzüm: Yetişme alanı çok geniş olmasına rağmen ekonomik uğraş olarak bağcılık yapılan yerler Ege bölgesinde toplanmıştır. Ege'yi Güneydoğu Anadolu, Orta Anadolu, Akdeniz ve Marmara bölgeleri takip eder. Soğuğa dayanıklıdır.
İncir: Soğuk ve don olaylarına dayanıksız olduğundan iç kesimlerde yetiştirilemeyen incir, en çok Ege bölgesinde Büyük ve Küçük Menderes ovalarında yetiştirilir.
Fındık: Yıllık yağışın bol ve düzenli olmasına ihtiyaç duyan fındığın memleketi Giresun ve Ordu'dur.
Elma: Üzümden sonra ülkemizde üretim miktarı en yüksek meyve olan elma, en fazla İç Anadolu bölgesinde yetişir.
Kayısı: Karasal iklimi seven Kayısı başta Malatya olmak üzere, Konya Kayseri ve İzmir'de de üretilit.
Muz: Kışları ılık geçen yerleri seven muz yalnızca Alanya ve Anamur'da yetişmektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder